10 rzeczy, których nauczyłam się jako opiekunka seniorów – historia pani Elwiry Zakrzewskiej

Nie przypuszczałam, że jedna decyzja może kompletnie zmienić moje życie. Gdy pięć lat temu zdecydowałam się na pracę jako opiekunka seniorów w Niemczech, nie wiedziałam, czego się spodziewać. Była to dla mnie nowa, pełna wyzwań rzeczywistość, ale zarazem niezwykle intrygująca przygoda. Każdy człowiek, którym się opiekowałam, zostawił we mnie swój ślad – swoją historią, osobowością, marzeniami i trudnościami. Dziś wiem, że opiekunki w Niemczech mogą liczyć na coś więcej, niż zwykłą pracę. Praca w Niemczech w opiece to również nauka o życiu, relacjach i ludzkiej godności. Dziś podielę się z Wami dziesięcioma lekcjami, które zapamiętam na zawsze.

10 rzeczy, których nauczyłam się jako opiekunka seniorów

Poznaj moją historię i przemyślenia, jakie wyniosłam wykonując zawód opiekunki w Niemczech.

 Cierpliwość otwiera serca

Kiedy po raz pierwszy spotkałam pana Heinza, od razu wiedziałam, że nie będzie łatwo. Był zamknięty w sobie, nieufny, a każde moje słowo kwitował krótkim „to niepotrzebne” lub „daj mi spokój”. Przez pierwsze tygodnie próbowałam różnych sposobów, by zdobyć jego zaufanie – bez skutku. Aż pewnego wieczoru, kiedy po raz kolejny siedziałam obok niego  przed telewizorem, westchnął i powiedział: „Nie sądziłem, że będziesz mieć tyle cierpliwości”. Od tego dnia zaczęliśmy rozmawiać. Opowiadał mi o swoim życiu, o młodości, o miłości swojego życia, którą stracił. Cierpliwość nauczyła mnie, że każda osoba ma w sobie historię, którą chce się podzielić – trzeba tylko dać jej czas.

 Marzenia nie są zarezerwowane dla młodych

Pani Margarete, którą się opiekowałam, przez całe życie marzyła o malowaniu obrazów. Miała już ponad osiemdziesiąt lat, a nigdy nie miała pędzla w dłoni. Pewnego dnia zapytałam ją, co by zrobiła, gdyby mogła cofnąć czas. Spojrzała na mnie z błyskiem w oku i powiedziała: „Chciałabym malować”. Następnego dnia przyniosłam jej zestaw farb i płótno. Zaczęła od nieśmiałych pociągnięć pędzla, ale z czasem jej prace nabrały kształtu. Malowanie dało jej radość, a ja zrozumiałam, że nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń.

Empatia to największa siła

Zdarzało się, że moi podopieczni byli smutni, zamyśleni, a czasem nawet rozdrażnieni. Niektórzy byli samotni, inni zmagali się z bólem i poczuciem bezsilności. Nauczyłam się, że zamiast oceniać, trzeba zrozumieć. Wystarczyło czasem po prostu posiedzieć w milczeniu, posłuchać lub złapać za rękę. Empatia otwiera drzwi do relacji, które wydają się niemożliwe do nawiązania.

Małe gesty składają się na wielkie relacje

Pewnego dnia przyniosłam panu Güntherowi jego ulubione ciastka z piekarni, o której opowiadał mi jakiś czas temu. Spojrzał na mnie zdziwiony, a potem ze łzami w oczach powiedział: „Moja żona zawsze mi je kupowała”. Czasem to właśnie drobiazgi – filiżanka herbaty, ciepły koc, wspólny spacer – sprawiają, że ktoś czuje się zauważony i ważny.

Organizacja to klucz do spokoju ducha

Każdy dzień z seniorami to nowe wyzwania – lekarstwa, posiłki, wizyty u lekarzy. Bez planowania łatwo wpaść w chaos, a on nikomu nie służy. Zrozumiałam, że odpowiednia organizacja dnia to nie tylko wygoda, ale i spokój – zarówno dla mnie, jak i dla seniorów, którzy czuli się bezpieczniej, wiedząc, że wszystko jest pod kontrolą.

 Każdy senior to inna historia

Praca dla opiekunek w Niemczech to ciężki kawałek chleba. Nie ma jednego sposobu na opiekę nad osobami starszymi. Każdy człowiek jest inny – ma inne potrzeby, przyzwyczajenia i lęki. Najważniejsze to nie traktować ich wszystkich tak samo, ale dostrzec w każdym człowieka z jego unikalnym życiem.

 Humor poprawia nawet najtrudniejsze dni

Pani Gertrud zawsze mówiła, że „bez śmiechu nie da się żyć”. Nawet gdy miała gorsze dni, potrafiła opowiedzieć dowcip, który rozbrajał wszystkich wokół. Zrozumiałam, że humor to najlepszy lek – na smutek, na trudności, a czasem nawet na ból.

Wsparcie rodziny seniora jest bezcenne

Niektóre rodziny odwiedzały swoich bliskich często, inne rzadko. Tam, gdzie była bliska więź, seniorzy czuli się szczęśliwsi. Współpraca z rodziną pomaga w opiece i daje podopiecznym poczucie, że nie są sami.

Trzeba zadbać o siebie, by móc dbać o innych

Przez pierwsze miesiące pracy zapominałam o sobie – o odpoczynku, zdrowym jedzeniu, czy chwili dla siebie. Dopiero gdy zaczęłam odczuwać wyczerpanie, zrozumiałam, że aby być dobrą opiekunką, trzeba zadbać również o własne zdrowie i siły.

Ta praca to coś więcej niż obowiązek

Praca w Niemczech w opiece nauczyła mnie więcej o życiu niż jakiekolwiek książki czy szkolenia. Każdy dzień to nowa lekcja, nowe doświadczenie, nowe spojrzenie na świat. Nie zamieniłabym tej pracy na żadną inną, bo to właśnie dzięki niej wiem, co w życiu jest najważniejsze – bliskość, troska i zrozumienie.

Podsumowanie

Praca w Niemczech w opiece to wymagające, ale również satysfakcjonujące zadanie. Właściwa organizacja zajęć, dbałość o bezpieczeństwo seniora, umiejętność reagowania na nagłe sytuacje oraz troska o zdrowie i dobre samopoczucie to podstawa. Każde doświadczenie to cenna lekcja, która pozwala stawać się coraz lepszą opiekunką.